توابع توزیع تعمیم یافته پارتونی و تاًثیر آن در اصلاح تابع ساختار نوکلئونی

توزیع های پارتون تعمیم یافته (gpds) یک دهه پیش معرفی شدند که به عنوان یک ابزار ضروری برای توصیف هادرون ها برحسب درجه آزادی کوارک و گلوئون است. آن ها ویژگی هایی از عامل شکل ها، چگالی پارتون و دامنه های توزیع این توابع برای مدت زمان زیادی به منظور توصیف ساختار هادرونی به کار می رفتند. توزیع های پارتون تعمیم یافته مشابه فضای فاز تابع احتمال گاوسی ویگنر از مکانیسم های کوانتومی غیرنسبیتی هستند که همه ی اطلاعات روی یک سیستم مکانیک کوانتومی را کدگذاری می کنند. یک مرور از دست یافته های مهم در توسعه ی این فرمول بندی ها را ارائه می دهیم. روی بیان فیزیکی و ویژگی های اساسی توزیع های تعمیم-یافته، مدل بندی آن ها و تحول qcd در مراتب پایین و در مراتب بالاتر بحثی خواهیم داشت. توصیف می کنیم که چگونه این تابع ها وارد یک طبقه ی عریضی از واکنش های جامع می شوند. مثل محصول فوتون یا الکترون از فوتون ها یا الکترون از فوتون ها، جفت لپتون ها یا مزون ها. نظریه ای از این فرایند ها را نیاز داریم که همه ی تصحیحات کنترل شده را نشان می دهد و بنابراین روی فرایند هایی در تاثیرات مراتب بالاتر تاکید می کنیم. در نهایت ما مشاهده پذیر ها را آدرس بندی می کنیم که برای مشخصه یابی های مختلف از ساختار نوکلئون برحسب توزیع های تعمیم یافته قابل توجه هستند. هدف از دیدگاه gpd برای ایجاد یک تصویر فضایی سه بعدی نوکلئون با اندازه گیری مستقیم از اندازه حرکت زاویه ای مداری کوارک و رابطه های چندپارتونی است.